محمّدجعفر
بن محمّدحسین بن ابوطالب بن میرزا محمّدتقی الماسی، از فضلاء خاندان مجلسی در قرن
سیزدهم هجری است.[2]
از
آثارش در کتابخانه جامع گوهرشاد مشهد نسخه ای از کتاب «صلاه الجمعه» تألیف: محقّق
کرکی است که به خط شکسته نستعلیق در رجب 1241ق نوشته است.[3] همچنین نسخه ای از
«حاشیه انوار التّنزیل» تألیف شیخ بهائی، به خط نستعلیق را در سال 1240ق نوشته
است.[4]
سیّد
ابوالقاسم جعفر خوانساری
سیّد
ابوالقاسم جعفر معروف به «میر کبیر» ابن سیّد حسین بن سیّد قاسم بن سیّد محبّ
اللَّه موسوی اصفهانی خوانساری، عالم فاضل فقیه محقق، زاهد صالح، از علمای عالیقدر
قرن دوازدهم هجری.
وی
خواهرزاده ملّا حسین دیلمانی گیلانی (لُنبانی) است. در 20صفر 1090ق در اصفهان متولّد
شد. در نوجوانی به درس علّامه ملّا محمّد باقر مجلسی حاضر شد. سپس
[1]
تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 52 و 53؛ حکایت پارسایی، صص 55 و 56؛ دیباچه دیار
نون، ص138؛ سیمای دانشوران، صص 54 و 55؛ آئینه اهل قلم، صص26 و 27.