جعفر اصفهانی

جعفر بن اسماعیل اصفهانی، در سال 1236ق جزوه ای در طب در 185 برگ خشتی شامل نسخه هایی متفرّقه و تجربیّاتی که روی بیمارها انجام شده کتابت نموده است. نام گروهی از طبیبان مانند: محمدیار خان، میرزا کاظم، میرفضعلی شاه، محمّدعلی خان و میرزا احمدخان در آن آمده است.

نسخه به شماره 1071 در کتابخانه آیت اللَّه گلپایگانی در قم موجود است.[1]

محمّدجعفر انصاری مبارکه ای

محمّدجعفر بن محمّدامین انصاری مبارکه ای، از فضلاء و نویسندگان کتب در قرن یازدهم هجری.

از آثارش مجموعه ای است به شماره 2779 در کتابخانه مجلس شورای ملّی ایران شامل دو رساله در طباخی یکی به نام «فتوت نامه» و دیگری «رساله در طبّاخی» که آن را در ربیع الثّانی سال 1093ق به خط نسخ متوسّط کتابت نموده است.[2]

همچنین در سال 1090ق نسخه ای از «خلاصه الحساب» شیخ بهائی را به خط نسخ نوشته است. کتاب به شماره 6842 در کتابخانه آیت اللَّه مرعشی موجود است.[3]

میرزا جعفر صافی

میرزا سیّد جعفر متخلّص به «صافی» فرزند محمّدامین مرعشی، شاعر و ادیب فاضل. در غزل و قصیده از اساتید ادب شمرده می شد. وی در سال 1219ق وفات نمود و در تکیه میر فندرسکی واقع در تخت فولاد مدفون شد.

کتب زیر از تألیفات اوست:

1. «زبده الانساب» در منسب سادات مرعشی 2. «شهنشاه نامه» مثنوی در معجزات

[1] فهرست گلپایگانی، ج2، ص 128.

[2] فهرست مجلس ج9، بخش یکم، ص 222.

[3] فهرست مرعشی، ج18، ص37.