ملّا محمّد تقی طبسی

ملّا محمّد تقی بن علینقی طبسی، عالم فاضل، از دانشوران قرن دوازدهم هجری. وی در اصفهان ساکن بود و نزد جمعی از علمای اصفهان از جمله آقا جمال الدّین محمّد خوانساری به تحصیل پرداخت. پس از آن خود در اصفهان به تدریس مشغول شد. حزین لاهیجی درباره او نوشته است:

«از مشاهیر فضلاء و در فنون علوم، صاحب دستگاهی عظیم بود. در اصفهان توطن اختیار و به افاده اشتغال داشت و در آن حادثه به رحمت ایزدی پیوست.»

[ظاهراً وفات این عالم عالیقدر سال 1134 یا 1135ق بوده است.] کتب زیر از تألیفات اوست:

1. «ترجمه مهج الدّعوات»، به فارسی، که در رجب 1117ق آن را برای شاه سلطان حسین صفوی ترجمه نموده و به شماره 3117 در کتابخانه آستان قدس رضوی در مشهد مقدّس نگهداری می شود. (این ترجمه عالمانه اخیراً چاپ شده است) 2. «ترجمه ادعیه الاسابیع»[1]

محمّد تقی اصفهانی

محمّد تقی بن محمّد علی اصفهانی، از خوشنویسان قرن سیزدهم هجری است که در ربیع الثّانی 1252ق کتابت قرآنی را به خط نسخ در اصفهان برای حاج میرزا فضل اللَّه، للِه عباس میرزا نوشته است و به شماره 1 در کتابخانه ملّی ملک تهران موجود است.[2]

[1] تاریخ و سفرنامه حزین، ص210؛ تتمیم امل الآمل، صص 86 و 87؛ الذریعه، ج4، ص140 و ج1، ص395 و ج6، ص197؛ الکواکب المنتشره، ص122؛ فهرست الفبائی رضوی، ص571؛ فوائد الرضویّه، ص433؛ دانشمندان خوانسار، صص 247 و 248.

[2] فهرست کتابخانه ملک،ج 1 ص 3.