نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 2 صفحه : 241
ملّا
محمّد تقی الماسی
ملّا
محمّد تقی الماسی بن میرزا عزیزاللَّه بن ملّا محمّد تقی مجلسی، عالم فاضل و زاهد
متّقی. در سال 1089ق در اصفهان متولّد شد[1] و نزد علمای عالیقدر آنجا تحصیل کرد
تا اینکه در علوم زمان خود خصوصاً فقه، حدیث، کلام، ادبیات و حکمت مهارتی به سزا یافت.
وی از علّامه مجلسی [و میر عبدالوهاب طباطبائی[2]] اجازه دریافت نمود.
وی
نماز جمعه را در اصفهان اقامه می نمود و به تدریس علوم عقلی و نقلی مشغول بود [و
جمعی از افاضل از جمله آقا محمّد بیدآبادی[3] و میرزا محمّد باقر رضوی قمی[4] از
محضر او مستفیض می شدند.]
«کمالات
نفسانی علمی و عملی و پرهیزگاری ایشان به اقصی الغایه رسیده، بود و در خطب جمعه و
جماعت به محض شروع اشک جاری بود، از چشم های ایشان تا فراغ»[5]
وی
سرانجام در شعبان 1159ق در اصفهان وفات یافته و در بقعه، جلو قبر مجلسی اوّل [در
شمال مسجد جامع اصفهان] مدفون شد.[6]
کتب
زیر از تألیفات اوست:
1.
«بهجه الاولیاء»، به فارسی در ذکر اسامی کسانی که در غیبت کبری موفّق به ملاقات
حضرت ولی عصر(عجل اللَّه تعالی فرجه الشّریف) شده اند [نسخه ای از آن به شماره 637
در کتابخانه مسجد اعظم قم موجود است.][7] 2. «دیوان اشعار» 3. «رسائل فقهی» 4. «غدیریه»
که در رمضان 1125ق از نظم آن فراغت حاصل نموده است. نسخه ای از آن در کتابخانه
مجدالدّین [نصیری] در تهران موجود است.[8]