ملّا محمّد تقی رازی

ملّا محمّد تقی بن محمّد رضا رازی، عالم فاضل، از دانشوران قرن یازدهم هجری. در اصفهان ساکن بود و نزد علمای اصفهان از جمله ملّا محمّد باقر مجلسی به تحصیل پرداخت.

علّامه طهرانی در معرفی کتاب «ایضاح المصباح» تألیف سیّد بهاءالدّین علی بن غیاث الدّین عبدالکریم گوید: که مولی محمّد تقی حکایت از استادش مولی محمّد باقر مجلسی می کند که... بنابراین وی از تلامذه علّامه مجلسی محسوب است.[1]

ملّا محمّد تقی رازی «رساله نوروزیه» را به نام شاه صفی در یک مقدّمه و سی فصل و خاتمه تألیف نموده است.[2] وی همچنین کتاب «کبیر» را تألیف نموده و نسخه خطی آن در شعبان 1044ق در اصفهان کتابت شده است.[3]

وی همچنین در سال 1058ق مالک مجموعه ای از چند رساله بوده است که اکنون به شماره 6866 در کتابخانه آیت اللَّه مرعشی نجفی موجود است.[4]

ملّا محمّد تقی گوگدی گلپایگانی

ملّا محمّد تقی معروف به آخوند گوگدی بن محمّد رضا مشهور به حاج آقا خوند بن ملّا علی شریف عالم فاضل. در اصفهان ساکن بوده و تحصیل می نموده است. از آثار او:

«سراج النّجاه فی کشف المقالات لتحصیل السّعادات» به فارسی در مواعظ و صفات حسنه و اخلاق است. در دوشنبه 25 ربیع الاوّل 1271ق در شهر اصفهان از جلد اوّل کتاب فراغت یافته است.

وی مجموعه ای مرکب از 6 رساله به خط نستعلیق فراهم کرده که به شماره 1518 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.[5]

[1] الذریعه، ج2، ص500؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج2، ص20.

[2] الذریعه، ج24، ص382.

[3] الذریعه، ج17، ص260.

[4] فهرست مرعشی، ج18، ص60.

[5] فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج8، ص152.