نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 2 صفحه : 210
سیّد
محمّد تقی مهدوی سِدِهی
سیّد
محمّد تقی مهدوی بن سیّد احمد موسوی سدهی، عالم فاضل، در اصفهان به تحصیل پرداخته
و به وظایف شرعی مشغول شد و سرانجام در شوال 1390ق وفات یافته در تکیه آقا سیّد
محمّد لطیف خواجوئی در تخت فولاد مدفون شد.[1]
شیخ
محمّد تقی فهامی*
شیخ
محمّد تقی بن شیخ اسداللَّه فهامی، عالم فاضل و واعظ جلیل. در اصفهان متولّد شد.
پس از تحصیلات مقدّماتی به قم عزیمت نموده و از درس آیات عظام بروجردی، سیّد محمّد
تقی خوانساری و حجّت کوه کمری بهره مند گردیده و خود به تدریس مشغول شد امّا در پی
بیماری پدر مجبور به بازگشت به اصفهان شد و در اصفهان از درس حضرات آیات سیّد حسین
خادمی، شیخ احمد فیّاض، حاج آقا رحیم ارباب، سیّد محمّد رضا خراسانی و میر سیّد علی
بهبهانی بهره مند گردید.
وی
در ادبیات مهارت به سزایی داشت و سالها به تدریس آن مشغول بود. او در جوانی به وعظ
و خطابه روی آورد. همچنین جلسات احیاء و دعای کمیل را پس از وفات پدر در تخت فولاد
ادامه داد و مؤسس جلسه دعای ندبه در صبح های جمعه در اصفهان بود.
سرانجام
روز 7 ذی الحجه الحرام سال 1419ق برابر با پنجم فروردین ماه 1378ش در اصفهان وفات یافته
و در بقعه آقا حسین خوانساری در تخت فولاد مدفون شد.[2]
تقی
اصفهانی
تقی
بن اسماعیل اصفهانی از خطاطان قرن سیزدهم هجری. در روز پنج شنبه از ماه جمادی سال
1232ق، کتابت نسخه ای از کتاب «اخلاق سلطانی» تألیف: سیّد نورالدّین