حَقّاً که باقر علوم و جامع کمالات است». و شیخ محمّد علی حزین می آورد: به فضایل ظاهری و باطنی موصوف است.

او از دوستان و معاشران میرزا ابوطالب زاهدی لاهیجی بود. فرزند میرزا ابوطالب، شیخ محمّد علی حزین لاهیجی در کودکی او را درک کرده است. میرزا باقر قاضی زاده در هفتمین دهه از زندگی خود در حدود سال 1110ق یا کمی قبل از آن در اصفهان وفات یافت. شعر نیکو می سرود و نسبت به فضلای معاصر خود با دقایق صناعت شعر آشنایی بیشتری داشت و در نظم اشعار و معما سلیقه اش معیار ادباء شمرده می شد.

این شعر از اوست:

فصل گل و موسم بهار است

گلزار به رنگ و بوی بهار است

بی تو شب ما تیره روزان

چون چشم سفید گشته تار است[1]

ملّا محمّد باقر گزی

ملّا محمّد باقر گزی، عالم فاضل محدّث از شاگردان علّامه ملّا محمّد باقر مجلسی است. علّامه مجلسی در آخر کتاب الزّیارات از کتاب «تهذیب الأحکام» شیخ طوسی که به شماره 1958 در کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی نگهداری می شود. در جمادی الاولی 1084ه.ق برای او اجازه روایت نوشته و از او به عنوان «الفاضل الکامل العامل التّقی الذّکی» یاد کرده است.[2]

[1] تذکره شعرای آذربایجان، ج2، صص 76-74؛ دانشمندان خوانسار، ص117؛ تذکره نصرآبادی، ج1، ص250؛ تذکره المعاصرین (حزین)، ص132؛ تذکره شمع انجمن، ص125؛ کلمات الشعراء، ص10؛ تذکره حسینی، ص72؛ تذکره نتایج الأفکار، ص118؛ آتشکده آذر، ج1، ص173؛ الذریعه، ج9، ص120؛ دانشمندان آذربایجان، صص 62 و 63؛ صحف ابراهیم، صص 80 و 81؛ خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص73.

[2] اجازات الحدیث، ص172؛ تلامذه العلاّمه المجلسی، ص80؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج2، ص17؛ فهرست رضوی، ج5، ص56.