1 «حاشیه بر شرح اشارات» 2. «حاشیه بر شبهه استلزام محقّق خوانساری» 3. «حاشیه بر شفا» 4. «حاشیه بر قانون» (غیرمدون) 5. «خلافیه» 6. «ذخیره المعاد در شرح ارشاد الاذهان»، مطبوع 7. «روضه الأنوار عباسی» 8. «رساله فی الغناء» 9. «کفایه المقتصد» 10. «مفاتیح النجاه عباسی»، در دعا به فارسی.[1]

سیّد محمّد باقر نحوی

سیّد محمّد باقر نحوی بن سیّد مهدی بن آقا محمّد حسن مجتهد بن سیّد محمّد تقی مستجاب الدّعوه، عالم فاضل و مجتهد زاهد. در سال 1303ق در اصفهان متولّد شد و نزد علمای این شهر همچون میرزا ابوالحسن بروجردی، سیّد ابوالقاسم دهکردی، میرزا احمد مدرس، شیخ احمد بیدآبادی، آقا سیّد محمّد باقر درچه ای، شیخ محمّد رضا نجفی، ملّا محمّد حسین فشارکی، شیخ علی مدرس یزدی، آخوند ملّا محمّد کاشانی و سیّد محمّد مدرس نجف آبادی تحصیل نموده و به اجتهاد نائل آمد و سپس به ترویج دین و اقامه جماعت (در مسجد بازار کفاش ها و مسجد میرزا باقر) مشغول شد.

وی از آقا شیخ محمّد رضا نجفی، آخوند فشارکی و حاج میرزا ابوالحسن بروجردی اجازه داشته و تاریخ اجازه مرحوم بروجردی ماه رجب سال 1347ق بوده است.

او عمری را به زهد و قناعت گذرانیده و سرانجام در پنج شنبه 5 جمادی الاوّل 1350ق بر اثر سکته وفات یافته و در تکیه خاندان مهدوی در تخت فولاد مدفون

[1] خاندان شیخ الاسلام اصفهان، صفحات متعدد؛ تذکره نصرآبادی، ج1، ص220؛ سلافه العصر، ص491؛ وقایع السنین و الاعوام، صص 502 و 503 و 534؛ مصقی المقال، ص91 و 92؛ بغیه الطالب، ص171؛ لباب الالقاب، صص 27 و 28؛ شمس التواریخ، ص13؛ فوائد الرضویه، ج2، صص 425 و 426؛ امل الآمل، ج2، ص250؛ تعلیقه امل الآمل، ص252؛ ریاض العلماء، ج5، ص44؛ روضات الجنات، ج2، ص67؛ الکنی و الالقاب، ج3، ص159؛ هدیه الاحباب، صص 253 و 254؛ ریحانه الادب، ج5، ص242؛ الذریعه، ج5، ص57 و ج6، ص110 و ج21، ص308؛ الروضه النضره، ص71؛ الاعلام، ج6؛ ص272؛ معجم المؤلفین، ج9، ص95؛ لغت نامه دهخدا، ذیل سبزواری، ص237؛ علّامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، صص 243-239؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص372.