این رباعی از اوست:

نتوان ز غم تو دل به تدبیر برید

کودک نتوان به مهر از شیر برید

بر من نتوان بست به زنجیر دلت

وز تو نتوان دلم به شمشیر برید

[او کتاب های بسیاری تألیف کرده که دانشمند محقّق دکتر سیّد علی موسوی بهبهانی آنها را فهرست و معرفی نموده که از آن جمله است:

1. «القَبَسات» 2. «تقویم الإیمان» 3. «شرح صحیفه سجادیه» 4. «تعلیقه بر اصول کافی» 5. «شرعه التسمیه» 6. «الرواشح السماویه» 7. «شارع النجاه» 8. «جذوات» 9. «السّبع الشّداد» 10. «دیوان اشعار»[1]]

میرداماد درآخرین سال زندگی خود درسال 1041ق به همراه شاه صفی عازم زیارت عتبات عالیات شده و در مسیر مابین کربلا و نجف وفات یافته و در نجف اشرف مدفون گردید.

ملّا عبداللَّه امانی کرمانی ضمن مرثیه ای مادّه تاریخ وفاتش را چنین سروده است:

خرد از ما تمش گریان شد و گفت:

«عروس علم و دین را مُرد داماد»[2]

1041

[1] حکیم استرآباد، صص 113-107.

[2] تذکره نصرآبادی، ج2، ص697.