شیخ محمّد باقر گلپایگانی

شیخ محمّد باقر بن علی آقا جرفادقانی اصفهانی، عالم فاضل از اهالی گلپایگان بوده ود ر اصفهان نزد میر سیّد حسن مدرس به تحصیل مشغول گردیده است.

وی مجموعه ای از چند رساله از جمله «ادلّه الشّرعیه» تألیف میر سیّد حسن مدرس را در سال های 1286 تا 1288ق به خط نستعلیق خوش کتابت نموده است. این نسخه در کتابخانه آیت اللَّه مرعشی نجفی موجود است.[1]

محمّد باقر رشحه اصفهانی

آقا محمّد باقر بن علی اصغر اصفهانی، شاعر ادیب متخلّص به «رشحه» درسال 1203ق در اصفهان متولّد و در این شهر علم و ادب آموخته است. او فنون ادبی و از جمله عروض و قافیه را از آقا محمّد کاظم واله اصفهانی فرا گرفت. سپس به تجارت روی آورده و به یزد رفت. وی در سال 1266ق در نائین وفات یافت.

این کتابها از اوست:

1. «آتش زنه» که به عنوان «تذکره منظوم رشحه» به طبع رسیده است. 2. «منظومه نوروز و جمشید»

این دو بیت از اوست:

شب وصل اگر به رویم، در صبح باز باشد

سر زلف یار گیرم که شبم دراز باشد

ز شهان طمع ندارم، که همای همّت من

نخورد از آن کبوتر، که شکار باز باشد[2]

[1] فهرست مرعشی، ج11، ص178؛ تراجم الرجال، ج2، ص596.

[2] تذکره میکده، چ2، ص376؛ تذکره مجمع الفصحاء، ج4، صص 330 و 331؛ تاریخ تذکره های فارسی، ج1، صص 374-372؛ مکارم الآثار، ج5، ص1847؛ تذکره حدیقه الشعراء، ج1، ص668؛ تذکره شبستان، صص 700 و 701.