قاضی
رکن الدّین پس از بازگشت به اصفهان از دشمنی با خوارزمشاهیان دست برداشت، و حتّی
هنگامی که سپاهیان خوارزمشاهی از مغولان شکست خوردند، و به لرستان گریختند، از دست
اندازی مردم اصفهان به خانواده سلطان خوارزمشاه جلوگیری کرد.[2] عاقبت، قاضی رکن
الدّین پس آن که دانست مغولان قصد حمله به اصفهان را دارند از اصفهان گریخت، و به یکی
از قلعه های فیروزکوه پناه برد؛ امّا مغولان بر او دست یافته، و او را کشتند، این
واقعه در سال های پس از 625ق روی داد].[3]
شاعران
معاصرش همچون جمال الدّین عبدالرزّاق اصفهانی[4] [و رفیع الدّین لنبانی] او را
ستوده، و در قصایدی به مدح او پرداخته اند[5].
آوانس
آوانس
فرزند استاد ابراهیم زرگرباشی، از ارامنه اصفهان است. از آثار او: ترجمه فارسی
سفرنامه سیاحت به ترکستان نوشته وامبری است که آن را در سال 1302ق ترجمه نموده
است.
آیت
اصفهانی*
آیت
اللّه دشتچی اصفهانی فرزند احمد، شاعر ادیب متخلّص به «آیت»، در حدود سال 1354ق در
اصفهان متولّد شد، پس از تحصیلات ابتدایی در کارخانه ریسندگی به کار پرداخت، و با
شرکت در کلاس های متوسّطه شبانه، دیپلم گرفت؛ سپس به استخدام اداره برق منطقه ای
اصفهان درآمد. اکنون بازنشسته شده است، و در اغلب انجمن های ادبی اصفهان شرکت می
کند. این شعر از او است: