نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 1 صفحه : 615
محمّدامین
ازل اصفهانی
میرزا
محمّدامین متخلّص به «ازل» فرزند میرزا شفیع حسینی، مستوفی موقوفات، شاعر ادیب
فاضل، جودت طبع و استقامت سلیقه اش به کمال و در شاعری، قدوه امثال بود. از فرط
علوّ همّت و تقوی هرگز به مشاغل دنیا آلوده نشد، و به وضع گوشه نشینان، معاش می
نمود. وی در سال 1135ق وفات یافت. از او است:
غمش
با هرکه می گویم ز دل بیگانه می گردد سر مهر از پُر زور این پیمانه می گردد
ازل
الفت به دنیا از برای آخرت دارم که مفلس ز آرزوی گنج در ویرانه می گردد[1]
میرزا
محمّدامین خازن تبریزی
میرزا
محمّدامین تبریزی معروف به «آقاسی» و متخلّص به «خازن»، شاعر ادیب، فرزند ضیاءالدّین.
در محلّه عبّاس آباد اصفهان ساکن بوده، مدّتی تحصیل کرد، و سرانجام به شیراز رفت،
و در آن جا وفات یافت. از اشعار او است:
گلشن
فردوس اگر خواهی مرنجان خلق را سدّ راهی چون غبار خاطر احباب نیست[2]
محمّدامین
کفرانی
محمّدامین
بن محمّدطاهر بن هدایت اللّه کفرانی، فاضل نویسنده. از آثارش کتابت: 1. تحفه عبّاسی،
تألیف محمّدطاهر کاشی (م1098ق). 2. ترجمه الصّلاه، تألیف محسن فیض کاشانی که در
سال 1076ق به خطّ نسخ کتابت نموده، و به شماره 3036 در کتابخانه مجلس شورای ملّی
در تهران موجود است.[3]
فایده:
کفران بر وزن خندان، از دهات رویدشت اصفهان است.