نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 1 صفحه : 606
امام
قلی خان به شعرا و دانشمندان احترام می گذاشت، و بسیاری از آنان از سخاوت و اکرام
او بهره مند شدند. پس از مرگ شاه عبّاس در 1038ق، امام قلی خان همچنان حکومت فارس
و متعلّقات آن را به عهده داشت؛ امّا شاه صفی پادشاه قصیّ القلب و کینه توز صفویّه،
در سال 1042ق دستور قتل امام قلی خان و اولاد ذکور او را صادر کرد، و به این ترتیب،
امام قلی خان و فرزندانش کشته شدند.[1]
استاد
امان اللّه طریقی*
استاد
امان اللّه طریقی، عکّاس و نقّاش معاصر، در سال 1302ش در اصفهان متولّد شد. وی پس
از تحصیلات ابتدایی، به هنرستان هنرهای زیبا رفت، و در رشته نقّاشی به تحصیل
پرداخت. پس از آن به عکّاسی پرداخت، و در کنار آن به نقّاشی مشغول شد. وی در نقّاشیِ
پُرتره و آثار تاریخی، تبحّر خاصی داشت، و نمایشگاه هایی از آثار او برپا گردید. این
هنرمند توانا در 24 شهریور 1380 درگذشت، و در گورستان باغ رضوان اصفهان مدفون گردید.[2]
امام
قلی بیک چنگی «وارسته»
امام
قلی بیک چگنی معروف به «ملاّوارسته» ادیب فاضل شاعر از معاصرین نصرآبادی است، و با
مل مظفّر ترکه مناظرات و منازعاتی داشت. در سال 1075 وفات یافت[3]،] و در امام
زاده اسماعیل اصفهان مدفون شد[4]].
از
او است:
چشمی
که افتد از گل رویت به روی گل پای برهنه ای است که بر خار می رود
[1]
فصل نامه وقف میراث جاویدان، شماره 14، تابستان 1375، صص28 29؛ جایگاه گرجی ها در
تاریخ، صص261 277.
[2]
فصل نامه فرهنگ اصفهان، بهار 1379، ص162 و اطّلاعات شخصی.