نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 1 صفحه : 585
ترک
چشمت چو به شمشیر برد دست نخست دل اگر شیر بود دست ز جان باید شست
کی
گمان بود در آغوش وصالت گیرم تو بدین سخت دلی ما به چنین طالع سست[1]
میرزا
اسماعیل ایمای اصفهانی
میرزا
اسماعیل علاقه بند اصفهانی متخلّص به «ایما»، شاعر ادیب در قرن دوازدهم هجری،
متوفّی به سال 1132ق. وی با شفیعا و نجات، دو شاعر اصفهانی، محاجاتی داشته است.
صاحب عنوان، دارای دیوان اشعار است. از او است:
بی
وعده آمد امشب آن مرهم دل ریش همچون گلی که آید در غیر موسم خویش[2]
میرزا
اسماعیل بدیع اصفهانی*
میرزا
اسماعیل اصفهانی متخلّص به «بدیع»، شاعر ادیب، این بیت از او است:
ز
جسم ناتوانم آتش سودا چه می خواهد اگر ما را نمی خواهی، غمت از ما چه می خواهد؟[3]
حاج
اسماعیل خان تبریزی
حاج
اسماعیل خان تبریزی عبّاس آبادی، شاعر ادیب، در محلّه عبّاس آباد اصفهان ساکن و به
تجارت مشغول بود. چند بار به هند رفته بود. در گفتن رباعیات عارفانه، شور و حرارتی
خاص داشت. این رباعی از او است:
بیرون
ز جهان زین خم نه طاق پسند در صیدگه قدس بینداز کمند