نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 1 صفحه : 573
اسماعیل
اصفهانی
اسماعیل
بن محمّد اصفهانی، از محدّثین اصفهان در قرن سوم هجری است. او در بغداد ساکن بوده
است. از یونس بن حبیب حدیث روایت کرد. محمّد بن مظفّر از او روایت می نماید.[1]
اسماعیل
اصفهانی
ابوعثمان
اسماعیل بن محمّد اصفهانی، از محدّثین اصفهان در قرن ششم هجری است. شیخ عبدالقادر
بن موسی گیلانی عارف مشهور، از وی اخذ حدیث نموده است.[2]
میر
محمّداسماعیل صابرعلی شاه
میرمحمّداسماعیل
حسینی خاتون آبادی پاقلعه ای ملقّب به «صابرعلی شاه» فرزند حاج محمّد بن میرزا
ابوالقاسم مدرّس خاتون آبادی، عالم عارف، از مشایخ سلسله نعمت اللّهیّه. در اصفهان
متولّد شد، و به تحصیل علم پرداخت. سپس به شیراز رفت، و دست ارادت به حاج میرزا علی
آقا ذوالرّیاستین داد، و از او مجاز و مأذون در ارشاد و دستگیری از فقرای نعمت
اللّهی اصفهان گردید، و پس از فوت برادرش میرمحمّدهادی، شیخ فقرای نعمت اللّهی
بود. سرانجام در شب جمعه 3 محرّم الحرام سال 1323ق وفات یافت، و در تکیه ای که میرزا
سلیمان آغاباشی در تخت فولاد، جنب تکیه خاتون آبادی بنا کرده بود، مدفون گردید.
طرب اصفهانی در تاریخ وفات او گوید:
شیخ
طریق اهل حق، میر جلیل در کعبه وصل زد قدم همچو خلیل
تاریخ
وفات او طرب گفت به شور: «قربانی دوست کرد جان اسماعیل»[3]
[1]
ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص213؛ تاریخ بغداد، ج6، ص302.