نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 1 صفحه : 559
اسماعیل
نایینی*
اسماعیل
بن حسین نایینی، از فضلای قرن دهم هجری است. وی ظاهراً به تحصیل طب در اصفهان
مشغول، و در مدرسه دیلمیّه اصفهان ساکن بوده است. وی در این مدرسه، کتاب های مختصر
در طب، اثر چغمینی و فصول الایلاقیّه یا معالجات که از چغمینی است را در سال 980ق
کتابت نموده، و نسخه، در کتابخانه مجلس سنای سابق موجود بوده است.[1]
اسماعیل
اشعری
اسماعیل
بن حماد بن ابی سلیمان مسلم، فقیه اشعری، از محدّثین اصفهان است. جدّش مسلم از
اهالی رستاق بُرخوار اصفهان بوده، و محمّد بن یحیی بن منده از او نام برده است.
اسماعیل اشعری از ابی اسحاق سبیعی و سلیمان اعمش روایت می کند. مُعتَمِر بن سلیمان
و خالد بن عبداللّه از او نقل حدیث می کنند.[2]
اسماعیل
کاشف اصفهانی
آقااسماعیل
اصفهانی متخلّص به «کاشف» فرزند استاد حیدرعلی معمار اصفهانی و نواده استاد
محمّدعلی معمار اصفهانی، شاعر ادیب هنرمند، در اصفهان ساکن، و در فنّ آجرتراشی،
استاد بود، عاقبت آن شغل را ترک کرد.[3]
در
سرودن شعر، طبع روانی داشت. از تألیفات او [است]: 1. مثنوی تحفه العالم[4] 2. مثنوی
ساقی نامه[5] 3. دیوان اشعار و بنابر آن چه از دیوان او مستفاد می شود، در سال 999
متولّد [شده]، و تا سال 1080ق در قید حیات بوده، و پس از این تاریخ، وفات یافته
است.[6]