خاتون آبادی ها در تخت فولاد مدفون شد.[1]

میرمحمّداسماعیل بن میرمحمّدباقر بن علاءالدّین محمّد گلستانه، عالم فاضل، در اصفهان نزد جمعی از فضلاء، ازجمله ملاّمحمّداسماعیل مازندرانی خواجویی به تحصیل پرداخته است. وی نسخه ای از کتاب بشارت الشّیعه تألیف استادش خواجویی را در 9 ذی قعده سال 1156ق کتابت نموده است. وی هم چنین دعای علقمه را به خطّ زیبای خود نوشته است.[2]

اسماعیل ذهبی

ابوالفتوح اسماعیل بن بختمیر بن فتکین ذهبی اصفهانی از محدّثین قرن پنجم هجری است. سمعانی درباره او گوید: «کان شیخاً صالحاً مستوراً». تولّدش بعد از سال 460ق بوده است. سمعانی از او یک حدیث نقل کرده است.[3]

میرزا محمّداسماعیل منجّم

میرزا محمّداسماعیل بن میرزا بدیع الزّمان منجّم حسینی گنابادی از دانشمندان قرن سیزدهم هجری است. او همچون پدر به تحصیل نجوم و ریاضی پرداخت، و در آن علوم، مهارت کامل یافت. تصنیفات و تألیفات متعدّد از او باقی ماند. وی در سال 1230ق در اصفهان وفات نمود، و جنازه در عتبات عالیات مدفون شد.[4]

[1] رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص104؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص267؛ زندگی نامه علاّمه مجلسی، ج1، ص327؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص114.

[2] الکواکب المنتشره، صص65 66؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص806؛ زندگی نامه علاّمه مجلسی، ج1، ص321؛ الذّریعه، ج3، ص112.

[3] التّحبیر، ج1، ص86؛ تاریخ مدینه دمشق، ج34، ص243.

[4] مکارم الآثار، ج8، ص2996؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص334؛ چهل سال تاریخ ایران (الماثر و الآثار)، ج1، ص255.