دل از کفم ربودی و سخنش را نگاه دار زیرا در این زمانه، چنین دل کم اوفتد[1]

اسماعیل ثقفی

ابواسحاق اسماعیل بن ابراهیم بن صُبیح ثقفی، از محدّثین اصفهان است از سعدویه، سهل بن عثمان و شاذکونی حدیث روایت می کند.[2]

میرزا اسماعیل اصفهانی «دُردی»

میرزا اسماعیل متخلّص به «دُردی» فرزند میرزا محمّدابراهیم ساغر اصفهانی شاعر ادیب، نویسنده و خطّاط، در قرن 14 هجری می زیسته، از اصفهان به هندوستان مهاجرت نموده، و در اسکندرآباد ساکن شده، از کتب او است:

1. امراض مسلمانان و ادویه آن ها 2. تجارب من و آراء خود من 3. تعویض جان و روح ایمان 4. محبوب الاخلاق، منظوم 5. هم دردی 6. رساله در تغییر رسم الخط 7. تاریخ جهان[3].

اسماعیل ابوی

اسماعیل بن ابی زید الابوی، از ادبای اصفهان است. مافرّوخی نام او را در ردیف متقدّمین، و در شمار دانشمندان صرف و نحو و لغت و انشاء آورده است.[4]

میرمحمّداسماعیل اعرجی

میرمحمّداسماعیل بن میرابوصالح بن امیر عبدالرزّاق حسینی اعرجی سبزواری

[1] رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص199؛ مکارم الآثار، ج5، ص1632؛ نقباء البشر، ج1، صص150 151؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص265؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص202.

[2] ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص214.

[3] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص99؛ مؤلّفین کتب چاپی فارسی و عربی، ج1، ص588؛ فهرست مرعشی، ج7، ص36.

[4] محاسن اصفهان، ص32.