موجود است.[1]

[ظاهرا صاحب عنوان، از فضلاء و ادبای قرن یازدهم هجری است.]

سیّداسداللّه بهشتی

سیّداسداللّه بن سیّدعبدالباقی حسینی بهشتی، عالم جلیل، متوفّی در سال 1288ق و مدفون در مقبره سادات بهشتی واقع در شمال مصلاّی تخت فولاد.[2]

میرزا اسداللّه رجالی

میرزا اسداللّه رجالی فرزند عبدالجواد بن ملاّمحمّد رجالی اصفهانی، خطّاط هنرمند، [در حدود سال 1282ق یا کمی قبل از آن در اصفهان متولّد شده، در جوانی نزد افسر و جلالی مشق خط کرد، و در خطّ نستعلیق و نسخ، مهارت بسیار کسب کرد[3]]. وی سال ها در مدارس جدید و خارج از آن به تعلیم خط می پرداخت. از آثارش خطوط کتیبه ایوان مقبره مسجد سیّد به سال 1318ق می باشد.[4] مشارٌالیه در 5 ذی حجّه الحرام 1372 به سنّ قریب نود سالگی وفات یافت[5]، [و در تکیه آقا سیّدمحمّدلطیف خواجویی در تخت فولاد مدفون شد].

سیّداسداللّه سبزواری

سیّداسداللّه بن سیّدعبدالکریم بن سیّدعبداللّه بن سیّدعلی حسینی سبزواری، عالم فاضل، در دولت آباد برخوار ساکن، و به تبلیغ و ارشاد مشغول بود. سرانجام در سال 1303ق در کاظمین وفات یافت، و مدفون شد. فرزندش سیّداسماعیل نیز از فضلا است که در سال 1332ق در کربلا وفات یافته، و مدفون شده است.[6]

[1] فهرست مرعشی، ج3، ص253.

[2] سیری در تاریخ تخت فولاد، ص135.

[3] دیوان طرب، ص80.

[4] گنجینه آثار تاریخی اصفهان، ص770 776.

[5] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص258 و بنگرید به: آثار ملّی اصفهان، ص653؛ بیان المفاخر، ج2، ص100؛ تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، ص109.

[6] نقباء البشر، ج1، ص139؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص259.