نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 1 صفحه : 524
سیّداسداللّه
اصفهانی
سیّداسداللّه
بن حسن اصفهانی حیدرآبادی معروف به «میرنوّاب»، از فضلاء و ادباء هندوستان در قرن
13 هجری، مؤلّفِ مختار الاخبار فی احوال الاخیار، در تاریخ سلاطین بهمنیّه
هندوستان در سال 1296ق در دکن هندوستان چاپ سنگی شده است.[1]
سیّداسداللّه
ثقه الواعظین
سیّداسداللّه
ثقه الواعظین بن سیّدمحمّدحسن سلطان الواعظین کاشانی، معروف به سیّدحسن کاشی، واعظ
کامل و ادیب شاعر، از محدّثین اهل منبر در اصفهان بود. در شب شنبه 26 ذی حجّه
الحرام 1380ق وفات یافت، و در یکی از اتاق های تکیه میرزا ابوالمعالی در تخت فولاد
مدفون شد. کتب و رسائلی تألیف نموده که از آن جمله است:
1.
آثار باقریّه 2. بغیه الامجاد فی لغات الاضداد 3. ترجمه و شرح حدیث کساء، مطبوع 4.
درر ثمین 5. دیوان السّادات 6. سرورالعباد فی صدق المعاد 7. سلطان المقاتل 8.
کرامه الائمّه فی معرفه الائمّه 9. لئالی الصّدف و خیرالتّحف 10. مجمع الاخوان 11.
معاجز القرآن 12. المعراجیّه 13. منتخب اللّغه و غیره.[2]
اسداللّه
اصفهانی*
اسداللّه
اصفهانی معروف به «نایب اسداللّه» فرزند نایب حسین خان از هنرمندان اصفهان در
اواخر دوره فاجاریّه است. در نواختن نی، استادی چیره دست و بی مانند بوده، و به
الحان و گوشه های موسیقی ایرانی مسلّط بوده است. وی پس از وفات، در تخت فولاد،
روبه روی بقعه فیض (واقع در خیابان فیض کنونی) به خاک سپرده شد. عبدالخالق اصفهانی
و مهدی نوایی، از شاگردان برجسته نایب اسداللّه به شمار می روند.[3]