برد. از آثار ایشان: 1. ترجمه اثبات الهُداه 2. ترجمه ایقاظ الهجعه 3. ترجمه تحف العقول[1].

میرزا احمد شوری اصفهانی

میرزا احمد متخلّص به شوری، فرزند آقامحمّدهاشم زرگر اصفهانی، شاعر و ادیب خوشنویس، در اوایل قرن سیزدهم هجری، وی به همراه پدر به یزد مهاجرت کرد، و نزد پدر مشق خط نمود، و در خطّ نسخ مهارت یافت. چندی به وزارت امام قلی میرزا فرزند محمّد ولی میرزا قاجار مشغول بوده است. از آثار او کتابت قرآن مجید در سال 1230ق است که در کتابخانه آستان قدس رضوی موجود است. او تا سال 1255ق در قید حیات بوده است. این شعر از او است:

به من از این که سر خشم و کین دارد یقین که مهر و وفای مرا یقین دارد

همه به مرگ رقیب ار بود نمی خواهم زمانه خاطر شاد تو را غمین دارد[2]

ملاّاحمد مشکاه زفره ای

حاج ملاّاحمد مشکاه زفره ای فرزند ملاّهاشم، واعظ معمّر صالح، در اصفهان ساکن بود، و سرانجام در یک شنبه 6 ذی القعده 1402ق وفات یافت، و در تکیه بروجردی در تخت فولاد مدفون شد.[3]

احمد ضرّاب

ابونصر احمد بن هیذام ضرّاب، از محدّثین اصفهان در قرن سوم هجری است. از مسلم بن سعید اشعری و دیگران روایت نموده، و حافظ ابونعیم اصفهانی از او نقل حدیث نموده است.[4]چ

[1] خبرگان ملّت، ج1، صص149 159.

[2] مجمع الفصحاء، ج5، ص537؛ حدیقه الشّعرا، ج2، صص873 874؛ راهنمای گنجینه قرآن، ص299؛ احوال و آثار خوشنویسان، ج4، ص1022.

[3] سیری در تاریخ تخت فولاد، صص84 و 86.

[4] ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص153.