از شاگردان ابوعلی فارسی و دیگران بوده، علاوه بر ادبیّات، در فقه و حدیث نیز مهارت داشته، گویند آل بویه وی را به عنوان معلّم فرزندان خود انتخاب نموده اند؛ لذا صاحب عنوان، شیعه بوده است. در ذی حجّه 421ق وفات یافت. وی را کتب و تألیفاتی است که از آن جمله است: 1. الازمنه و الامکنه (نسخه شماره 4170 کتابخانه آستان قدس رضوی) 2. شرح اشعار هذیل 3. شرح حماسه ابی تمام (نسخه شماره 25107 کتابخانه مجلس) 4. شرح مفضلیّات 5. شرح الفصیح (تألیف ثعلب) 6. شرح الموجز در نحو 7. شرح النّحو.[1]

احمد جورجیری

احمد بن محمّد بن حسن جورجیری مجمل، از محدّثین اصفهان در قرن سوم و چهارم هجری است. وی از عبداللّه بن احمد بن یزید شیبایی روایت می کند، و محمّد بن ابراهیم بن علی از وی نقل حدیث می نماید.[2]] جورجیر از محلّه های قدیمی اصفهان است، و حکیم داوود هندی بر بقایای ویرانه های مسجد جورجیر، متعلّق به عصر دیالمه، مسجد حکیم را بنا کرده است].

احمد صحّاف

ابوبکر احمد بن محمّد بن حسنویه صحّاف، از محدّثین اصفهان در قرن سوم هجری است. او از علیّ بن عبداللّه بن مبشر واسطی و دیگران روایت می کند. وفات او قبل از سال 270ق روی داده است.[3]

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص249 250؛ ریحانه الادب، ج5، ص284؛ روضات الجنّات، ج1، ص254؛ اعیان الشّیعه، ج9، ص231؛ هدیه العارفین، ج1، ص73؛ الکنی و الالقاب، ج2، ص48؛ مجمل فصیحی، ج2، ص144؛ بغیه الوعاه، ص159؛ فهرست رضوی، ج1، ص719؛ فهرست مجلس، ج15، ص2؛ معجم المؤلّفین، ج2، ص91؛ لغت نامه دهخدا «احمد»، ص1290.

[2] ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص147؛ الانساب، ج2، ص114.

[3] ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص163.