احمد کلامی

لطیف الدّین احمد بن محمّد بن احمد بن محمّد کلامی اصفهانی، از شعراء و ادبای قرن هفتم هجری است. وی از مدّاحان پادشاهان و بزرگان دربار مغول بوده، و کتاب مونس الاحرار فی دقایق الاشعار را در پنج شنبه اوّل ربیع الآخر سال 702ق نوشته است، و آن، مشتمل بر منتخب اشعار شاعران فارسی گو است، و به فارسی نوشته شده است. این کتاب را محمّد بن بدر جاجرمی به نام خود کرده، و اشعار کلامی را از آن حذف، و برخی از اشعار خود را در آن درج کرده است.[1]

احمد ازدی

ابوبکر احمد بن محمّد بن جعفر ازدی اصفهانی، از محدّثین اصفهان است. وی از ابوبکر خطیب روایت می کند، و احمد بن محمّد بن موسی لخمی از او نقل حدیث می نماید.[2]

احمد راشتینانی

ابوبکر احمد بن محمّد بن جعفر بن احمد بن اسحاق بن حماد راشتینانی اصفهانی، از محدّثین است، و از قریه «راشتینان» اصفهان بوده، و در شوشتر از ابوالقاسم حسن بن موسی طبری استماع حدیث نموده، و کتابی نیز به نام امالی نوشته است.[3]

راشتینان از روستاهای اصفهان است.

احمد وذنکابادی

ابوالعبّاس احمد بن محمّد بن جعفر بن عیسی ضریر وذنکابادی، از محدّثین اصفهان در قرن چهارم هجری است. وی از احمد بن محمّد بن مصقله و دیگران روایت

[1] تاریخ نظم و نثر، ج1، ص176؛ فهرست میکروفیلم های دانشگاه تهران، ص801.

[2] احقاق الحق، ج15، ص60.

[3] معجم البلدان، ج3، ص15.