به جدّش ابراهیم است که به اصطلاح مردم اصفهان، لب شکری بوده، و از این رو وی را سه لبی می گفتند. بعداً این کلمه تعریب شده، و سلفی خوانده اند). وی در سال 478 در اصفهان متولّد گردیده، در بغداد از خطیب تبریزی، ابوحامد اسفراینی و کیاهراسی علم آموخته، مسافرت های بسیار رفته، و با بسیاری از مشایخ و فضلاء دیدار کرده، سرانجام در مصر ساکن شده، و به تدریس مشغول شده، و در صبح جمعه 5 ربیع الثّانی وفات یافته است. کتب زیر از تألیفات او است: 1. اربعین البلدانیّه در حدیث 2. سداسیات در حدیث 3. سلفیّات در حدیث 4. سلماسیّات، معروف به مجالس خمسه 5. شرط القراء علی الشّیوخ 6. شرح بر مختصر مزنی 7. الفضائل الباهره 8. معجم السّفر 9. المعجم لمشیخه اصبهان 10. المعجم لمشیخه بغداد 11. رساله درباره ابی العلاء معرّی و غیره.[1]

احمد خاتونی عاملی

احمد بن محمّد خاتون بن احمد بن نعمت اللّه عاملی، از فضلاء و محدّثین اصفهان در قرن یازدهم هجری است. از آثارش کتابت نسخه ای از کتاب مشرق الشّمسین و اکسیر السّعادتین تألیف مرحوم شیخ بهایی است که آن را در 14 ربیع الاوّل سال 1029ق به پایان رسانیده، و در حاشیه تصحیح شده [است]، و علامت بلاغ دارد. اجازه شیخ بهایی برای کاتب در سه صفحه در پشت کتاب به تاریخ ربیع الاوّل سال 1029 به خطّ مرحوم شیخ می باشد.[2] صاحب عنوان، سال ها در اصفهان ساکن بوده، و در محضر شیخ بهایی تلمّذ نموده است.

[1] روضات الجنّات، ج1، ص266؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «احمد»، ص1279؛ احقاق الحق، ج5، ص146 و ج7، ص126؛ معجم المؤلّفین، ج2، ص75؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص459 و 250؛ ریحانه الادب، ج3، ص64؛ هدیه العارفین، ج1، ص87؛ الکنی و الالقاب، ج2، ص288؛ الاعلام، ج1، ص209؛ اللّباب، ج2، ص126؛ ثقات العیون، ص3؛ میزان الاعتدال، ج1، ص73؛ کشف الظّنون، ج1، ص54؛ وفیات الاعیان، ج1، ص87؛ مدارس نظامیّه، ص191؛ مرآه الجنان، ج3، ص403.

[2] فهرست مرعشی، ج1، ص249.