نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 1 صفحه : 408
عمر
عزیز خود را به ارشاد و هدایت و ذکر مناقب و مصائب خاندان عصمت و طهارت گذرانیده
[است]. سرانجام در صبح روز جمعه، سوم جمادی الثّانیه سال 1384 پس از فرود آمدن از
منبر موعظه، در مجلس عزاداری جهت حضرت صدّیقه طاهره سلام اللّه علیها به مرض سکته
وفات یافت، و در تخت فولاد، در تکیه مرحوم آباده ای در جنب پدر مدفون گردید. نویسنده،
سال ها از نزدیک ایشان را می شناختم، واعظی نیک نهاد و فاضلی خوش اعتقاد بود.[1]
سیّداحمد
مرندی
حاج
سیّداحمد بن میر سیّدحسین مرندی اصفهانی، از علماء و فضلای قرن سیزدهم هجری. در
حدود سال 1225ق در شهر مرند متولّد گردیده، و مقدّمات علوم را در آن جا فراگرفت.
سپس جهت تکمیل تحصیلات خویش به اصفهان مهاجرت نمود، و در خدمت حاجی کلباسی و سیّد
حجت الاسلام و جمعی دیگر از علماء، سال ها تلمّذ نمود تا عالمی جامع و فقیهی بارع
گردید.
سرانجام
در شوّال سال 1298 در اصفهان وفات یافت، و در تکیه حاجی آباده ای مدفون گردید. این
سه سطر شعر، بر روی سنگ قبر او منقور است:
حاج
سیّداحمد از شهر مرند آمد و در اصفهان مأوا گرفت
دانش
این آیت اللّهِ بزرگ در میان عالمان والا گرفت
در
هزار و دو صد و نود و هشت در جوار رحمت حق جا گرفت[2]
سیّداحمد
میردامادی
حاج
سیّداحمد میردامادی (فرزند سیّدمحمّدحسین مقدّس)، از اکابر علمای عصر، و از
شاگردان مرحوم آقامیرزامحمّدهاشم چهارسوقی و حاج شیخ محمّدتقی آقانجفی مسجدشاهی
اصفهانی و داری اجازه از هر دو نفر بوده، و در سال 1305ق وفات نموده است.[3]
[1]
دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص566؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص49.
احمد
بن حسین علی گرجی فریدنی آخره علیا، از فضلاء و نویسندگان کتب در قرن سیزدهم هجری
است. وی نسخه ای از کتاب عین الحیاه علاّمه مجلسی را کتابت نموده است. نسخه در
کتابخانه آیت اللّه گلپایگانی در قم موجود است.[1]
آخره
از دهات فریدن اصفهان است.
احمد
ابهری
ابوطاهر
احمد بن حمد بن ابی بکر ابهری مقری، از محدّثین و قاریان قرآن مجید است. اصلاً از
اهالی قصبه «ابهر» جی اصفهان بوده است، و از ابوبکر لفتوانی حدیث نقل می کند.[2]
احمد
حبّال
ابوالعبّاس
احمد بن حمدان بن محمّد بن عبدک حبّال اصفهانی، از محدّثین اصفهان در قرن چهارم
هجری است. وی از محمّد بن احمد بن تمیم [شمیکانی [روایت حدیث می کند.[3]
احمد
مدینی
ابوالعبّاس
احمد بن خشنام بن عبدالواحد مدینی، از محدّثین اصفهان در قرن سوم هجری است. وی از
بکر بن بکار و حسین بن حفص روایت نموده است. علیّ بن صبّاح از او نقل حدیث می
کند.[4]