احمد نیازی اصفهانی

احمد میرزا متخلّص به «نیازی» فرزند اسحاق بن ابوتراب خلیفه سلطانی مرعشی، عالم فاضل محدّث فقیه مرتاض. [برخی از تذکره ها نام پدر او را سیّدمرتضی آورده اند[1]]. مادرش دختر شاه سلطان حسین صفوی و خود، داماد شاه تهماسب ثانی بوده دیوان اشعاری دارد، در 1216 وفات یافته است. [با توجّه به فوت نیازی در زمان حیات آذر بیگدلی و مادّه تاریخی که او برای نیازی سروده، سال 1216 غلط، و سال 1188ق صحیح است]. پدرانش عموما اهل فضل و کمال بودند، و فرزندش میرزا سیّدعلی نوّاب نیز از علماء و دانشمندان است. [آذر در این بیت، مادّه تاریخ فوت او را آورده است:

چون شمار سال تاریخش ز آذر خواستم زد رقم: «مونس بود با احمد احمد در بهشت[2]]

[دیوان اشعار او در کتابخانه آستانه حضرت معصومه (س) در قم وجود دارد[3]].

از اشعار او است:

به یک کرشمه زلیخاوش دل ما را چنان ربود که یوسف دل ما را

احمد اصفهانی

احمد بن اسحاق بن موسی بن مهران اصفهانی، از محدّثین اصفهان در اوایل قرن چهارم هجری است. از محمّد بن یوسف بنّا روایت نموده، و نواده اش حافظ ابونُعیم اصفهانی از او نقل حدیث می کند.[4]

[1] مجمع الفصحاء، ج6، صص1035 1036.

[2] تذکره آتشکده، نیمه دوم، ص679 681.

[3] فهرست آستانه حضرت معصومه (س)، ج2، ص313؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص231 232؛ تذکره انجمن خاقان، صص663 664 و نیز رجوع کنید به: الذّریعه، ج9، ص1240؛ مکارم الآثار، ج1621 1623؛ الکنی و الالقاب، ج3، ص276؛ ریحانه الادب، ج6، صص274 275.

[4] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص221.