میران فرزند میرابوالقاسم فندرسکی می باشد.[1]

سال وفات او معلوم نیست؛ امّا تا سال 1100ق در قید حیات بوده است[2]، تألیفات بسیار دارد، و از آن جمله است: 1. بیان بدیع در صناعات بدیعیّه، مطبوع 2. ترجمه شرح لمعه به فارسی 3. توضیح المطالب شرح بر خلاصه الحساب 4. تکمله حمله حیدری (سروده باذل مشهدی) 5. حاشیه بر اصول کافی 6. حاشیه بر تفسیر بیضاوی 7. حاشیه بر شرح لمعه 8. حاشیه بر حاشیه خفری بر الهیات شفا 9. حاشیه بر معالم 10. حاشیه یا شرح بر شافیه ابن حاجب 11. دیوان اشعار 12. ساقی نامه 13. غزوات حیدری [شاید همان تکمله حمله حیدری باشد [14. المنتهی، در نجوم 15. مجمع البحرین، به فارسی 16. نگارخانه چین (مثنوی)

میرزا ابوطالب «حیات» اصفهانی

میرزا ابوطالب اصفهانی متخلّص به «حیات» فرزند میرزا نصیر، شاعر ادیب خطّاط منشی، در اصفهان در منصب استیفا به خدمات دیوانی اشتغال داشت، و خطّ شکسته را خوش می نوشت، و در فنّ انشاء، مهارت کامل داشت[3]. سرانجام در سال 1135ق در اصفهان وفات یافت، و مدفون شد.[4]

[برخی از نویسندگان، تخلّص وی را «جناب» ذکر کرده اند که احتمالاً تصحیف شده «حیات»است؛ واللّه اعلم]. دیوان اشعارش بالغ بر دو سه هزار بیت بوده، این بیت از او است:

لب خواهش نگشودیم و از آن خشنودیم که مرادِ دو جهان قابل اظهار نبود

حاج ابوطالب تصنیف اصفهانی

حاج ابوطالب اصفهانی متخلّص به «تصنیف» شاعر ادیب، تجارت می نمود، و در زمره

[1] الذّریعه، ج4، ص105.

[2] الذّریعه، ج4، ص105.

[3] احوال و آثارخوشنویسان، ج4، ص1241.

[4] تذکره المعاصرین، حزین، ص194 و نیز ر. ک: الذّریعه، ج9، ص205؛ تذکره غنی، ص38؛ ریحانه الادب، ج1، ص430؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص167 و 457؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «جناب»، ص108.