نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 1 صفحه : 283
حکمیّات،
خود را از معاصرین، برتر می شمرده است.[1] وی جدّ سادات امامی اصفهان است.
سیّدابوطالب
دهکردی*
سیّدابوطالب
دهکردی بن آقابزرگ اصفهانی دهکردی، عالم فاضل خوشنویس هنرمند، در اصفهان نزد جمعی
از علماء ازجمله حاج سیّدمحمّد نجف آبادی، حاج محمّدصادق مدرّس خاتون آبادی و
آخوند گزی کسب فیض نمود، سپس به قم مهاجرت، و از درس حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی
بهره گرفت. در نوشتن خطّ نسخ و نستعلیق نیز مهارت داشت.[2]
حاج
ابوطالب اصفهانی
حاج
ابوطالب بن ابوتراب اصفهانی، عالم فاضل محدّث ماهر، از دانشمندان اواخر عهد صفویّه
است. وی از شاگردان علاّمه ملاّمحمّدباقر مجلسی است، و نسخه های متعدّدی را به خطّ
خود کتابت کرده که از آن جمله است: 1. استبصار، جلد سوم، که حواشی ملاّمحمّدتقی
مجلسی، علاّمه مجلسی، میرزا رفیعا نایینی و دیگران را در آن آورده است، و نسخه را
خود مقابله و تصحیح نموده، و در 26 ذی قعده 1113ق از این کار فراغت یافته است. 2.
القواعد علاّمه حلّی که در 16 شعبان 1118ق از کتابت آن فارغ شده است. 3. تفسیر
کشّاف، جلد سوم، که در سال 1100 کتابت آن را به پایان برده است. 4. تمهید القواعد
که در سال 1118ق آن را کتابت نموده است. حاج ابوطالب تا سال 1118ق در قید حیات
بوده، و وفاتش بعد از این سال است.[3]
شیخ
ابوطالب مصطفایی*
شیخ
ابوطالب مصطفایی نجف آبادی فرزند حاج ابراهیم عالم فاضل معاصر، در سال 1303ش درنجف
آباد متولّد شد. پس از تحصیل در نجف آباد به اصفهان آمده، و نزد علمای