نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 1 صفحه : 247
صفر
1334ق در این شهر وفات یافت، و در تخت فولاد مدفون گردید، و بعدا فرزندش حاج آقا
مجلس برای او تکیه و بقعه ای بنا نهاد، و در داخل بقعه و صحن و اتاق ها عدّه ای از
علماء و حکماء و اطبّاء اصفهان مدفون شدند. مادّه تاریخ بنای بقعه این است: «قل ان
الجنّه للمتّقین». تاریخ وفاتش این بیت است:
یکی
آمد برون ز الهام غیب آورد تاریخش: «شده طیّار سوی کوی حق روح ابوجعفر»[1]
شیخ
ابوجعفر مازندرانی
شیخ
ابوجعفر مازندرانی اصفهانی، از علماء قرن دوازدهم و مجاز از شیخ محمّد مکّی از
اعقاب شهید اوّل بود، تاریخ اجازه 1183، و هم چنین مجاز از سیّدعبداللّه تستری
است، و در آن جا وی را به «الفاضل الجامع المحقّق القاضی باصفهان» وصف می کند، تاریخ
اجازه 1168 می باشد.[2]
ابوحاتم
رازی
ابوحاتم
احمد بن حسن بن هارون بن احمد رازی، از محدّثین قرن چهارم هجری است. وی در سال
345ق در اصفهان ساکن بوده، و حدیث می گفته است. ابن مقری از او حدیث نقل می
کند.[3]
ابوحاتم
رازی
ابوحاتم
محمّد بن ادریس بن منذر بن داوود بن مهران رازی [حنظلی] جزی، از محدّثین اصفهان در
قرن سوم هجری. وی از اهالی قریه جز [گز بُرخوار] بوده است. در سال 240ق متولّد
شده، و جهت اخذ حدیث به شام، مصر و عراق سفر کرده است. ابو عمرو بن
[1]
رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص85؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص143؛
نقباءالبشر، ج1، ص31؛ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج1، ص267؛ بیان المفاخر، ج2،
ص170؛ سیری در تاریخ تخت فولاد55.
[2]
دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص53؛ بیان المفاخر، ج2، ص233؛ اعیان الشّیعه، ج7،
ص266؛ الذّریعه، ج11، ص27.