ابن مندویه، فضل

فضل بن عبداللّه بن مندویه اصفهانی، از دانشمندان اصفهان در قرن پنجم هجری است، و از ابوسعید عبدالواحد بن ابی القاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری، روایت می کند.[1]

ابن مندویه محمّد

محمّد بن عبدالرّحمان بن مندویه طبیب، در محاسن اصفهان وی را از متقدّمین فضلاء اصفهان می شمرد.[2]

ابن مندویه محمّد

محمّد بن مندویه غزال، از محدّثین اصفهان است، و از یحیی بن حاتم عسکری نقل احادیث می کند.[3]

ابن مندویه محمّد

ابومنصور محمّد بن عبداللّه بن مندویه اصفهانی، از محدّثین است. ابوسعید محمود بن ابوعلیّ بن ابوالفضل بن احمد بن حباب مدینی اصفهانی از مشایخ ابوسعد سمعانی از او حدیث شنیده است.[4]

ابن مندویه، محمّد

ابوعبداللّه محمّد بن مندویه بن حجّاج بن مهاجر شروطی، از محدّثین اصفهان. وی از ابوطالب حدیث روایت می کند، و فرزندش ابومحمّد عبداللّه بن مندویه از او روایت

[1] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص238 و 95.

[2] محاسن اصفهان، ص34؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص135.

[3] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص238؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص135.

[4] التّحبیر، ج2، ص291.