نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 1 صفحه : 198
بغداد
ساکن بوده، عاقبت در سال 446ق در اصفهان وفات یافت.
تألیفاتی
داشته از آن جمله است: 1. درر الغوّاص فی علوم الخواص 2. تهذیب ادب القضاء 3.
الرّوضه[1].
ابن
لره، بندار
ابوعمرو
بندار بن عبدالحمید [کَرْخی] اصفهانی معروف به «ابن لره» از بزرگان علم لغت و ادب
است. وی از معاصرین متوکّل عبّاسی (232 247ق) بوده، گویند هفت صد قصیده که اوّل آن
«بأنت سعاد» بود، در حفظ داشته، و در نحو نیز جامع آرای مصریان و کوفیان بود.[2]
ابن
لره شاگرد ابو عبید قاسم بن سلام بود. ابن کیسان شاگرد صاحب عنوان است، و بارها در
آثارش از او یاد کرده است.[3] کتب زیر از تألیفات او است:
1.
جامع اللّغه 2. شرح معانی الباهلی 3. معانی الشّعر [4. الوحوش[4]]. سال وفاتش
معلوم نیست.
ابن
لره، محمّد
محمّد
بن لره اصفهانی، مردی فاضل و دانشمند بوده، و به دانستن علم حساب در زمان خود
مشهور بوده، کتاب الجامع از تألیفات او است.[5]