کوی غازیان جوباره اصفهان [که آن را سر بازار غاز می گویند] مدفون شد. کتب زیر از او است:

[1. اختیار دیوان اشعار] 2. تهذیب الطّبع 3. دیوان اشعار [4. سنام المعالی] 5. الشّعر و الشّعرا [6. العروض] 7. عیار الشعر (معاییر الشّعر) [8. فرائد الدّرر] 9. فی تقریض الدّفاتر 10. المدخل فی معرفه المعمّی من الشّعر 11. نقدالشّعر.[1]

ابن عبده احمد

احمد بن ابراهیم بن عبده، از محدّثین اصفهان است.[2]

ابن عجمی محمّد

محمّد بن احمد بن جامع اصفهانی معروف به «ابن العجمی» متولّی امر خطابت د «زبید» بوده، و در سال 727ق وفات یافته است. در قلائد النّحر گفته شده است که وی تألیفاتی در «رائق» داشته است.[3]

ابن عدی هارون

ابوالحسن هارون بن سلیمان بن داوود بن بهرام بن قطبه بن حریث بن جویره سلمی خرّاز، معروف به «ابن عبدی» از محدّثین قرن سوم هجری است. در اصفهان ساکن بوده، و از علیّ بن حسن بن یعمر شامی، ابی عامر عقدی، ابی عاصم، حماد بن مسعده، عبدالرّحمان بن مهدی، معاذ بن هشام و یحیی قطان روایت می نموده است.

عبداللّه بن جعفر بن احمد و محمّد بن احمد بن یزید هم از وی روایت می کنند.

[1] ریحانه الادب، ج8، صص81 82؛ الذّریعه، ج9، ص981 و ج4، ص511 و ج15، ص363؛ الاعلام، ج6، ص199؛ لغت نامه دهخدا، ج1، ص325؛ نوابغ الرّواه، ص243؛ تاریخ تشیّع اصفهان، ص212 214؛ معجم الادباء، ج17، ص143؛ اعیان الشّیعه، ج43، ص248؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص127 128.

[2] ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص101.

[3] هدیه العارفین، ج2، ص146.