رضاقلی خان هدایت، صد و هشت هزار بیت بوده[1]، که نسخه ای از آن شامل 700 بیت، ضمن مجموعه شماره 2589 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران وجود داشته است[2]؛ نسخه دیگری نیز در موزه بریتانیا موجود است.[3]

از اشعار او است:

گر توانی ای صبا بگذر شبی در کوی او ور دلت خواهد ببر پیغامی از من سوی او

گر همی خواهی که بر سرو بلند او رسی نردبان عنبرین ساز از شکنج موی او

این دل گمگشته من باز جواز زلف او ور نیابی رو بیفشان دامن گیسوی او

ابن شفروه عبیداللّه

ابوالوفا عبیداللّه بن هبه اللّه بن حمزه معروف به «ابن شفروه» واعظ، ادیب و شاعر دانشمند قرن ششم هجری بوده، و در وعظ و خطابه، ملاحت و فصاحت داشته، و در نظم و نثر، نیکوسخن و بلیغ بوده، چند بار در راه حج به بغداد وارد شده، و یک سال نیز در مدرسه ناجیه بغداد وعظ نموده، و ازجمله، ابیاتی فی البداهه در مدح علیّ بن ابی طالب علیه السلام در وعظ خود سروده است.

تولّدش در 534 واقع شده، و در سال 585 در شیراز وفات یافت.[4]

[1] مجمع الفصحاء، ج2، ص800.

[2] فهرست دانشگاه، ج9، ص1393.

[3] تاریخ ادبیّات، هرمان اته، ص122.

[4] لباب الالباب، تعلیقات علاّمه قزوینی، صص640 641؛ مجلّه یادگار، شماره ششم و هفتم، بهمن و اسفند 1327، صص114 115؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص127.