ابن رسته محمّد

محمّد بن ابراهیم بن حسن بن رسته اصفهانی معروف به محمّد ممویه از محدّثین اصفهان بود، و از اصمعی روایت می کرد.[1]

ابن رسته محمّد

محمّد بن احمد بن حسین، از علماء اواخر قرن ششم از خاندان رسته است، و از مشایخ ابن صیقل به شمار می رود.[2]

ابن رسته محمّد

ابوعبداللّه محمّد بن اسحاق بن ماهان مسوحی، از محدّثین بوده، و داماد رُسته است. در دینَوَر ساکن بوده، و همان جا فوت شده است.[3]

ابن رسته محمّد

ابوعبداللّه محمّد بن عبداللّه بن رسته بن حسن بن عمر بن زید جنبی مدینی از محدّثان قرن سوم هجری است. وی در طلب حدیث به عراق و ری سفر کرد.

وفاتش در سال 301ق واقع شده. ابواسحاق بن حمزه و ابومحمّد از او حدیث نقل می کنند.[4]

ابن رسته محمّد

ابوعبداللّه محمّد بن عمر بن یزید زهری، برادر رسته، از محدّثین اصفهان است. وی در

[1] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص207؛ طبقات المحدّثین، ابی الشّیخ، ج3، ص101؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص125.

[2] منتخب المختار، ص110؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص125.

[3] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص205.

[4] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص225؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص125.