نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 1 صفحه : 155
ابن
افرجه محمّد
حافظ
ابوعلی محمّد بن ابراهیم بن یوسف بن یزید بن بُندار تیمی اصفهانی معروف به «ابن
افرجه» از محدّثین اصفهان در قرن سوم و چهارم هجری بوده، و در سال 307ق وفات یافته
است.[1]
ابن
امّ هشام عقیل
عقیل
بن ابراهیم معروف به «ابن امّ هشام» از محدّثین اصفهان است. برادر علیّ بن اصفهانی
مدینی بوده، از محمّد بن بکیر و دیگران روایت می کند. علیّ بن صباح اصفهانی از او
نقل حدیث می نماید.[2]
ابن
اورمه ابراهیم
ابواسحاق
ابراهیم بن اُورمه بن سیاوش بن فَروُّخ حافظ اصفهانی از محدّثین اصفهان در قرن سوم
هجری بود، در حفظ و شناخت حدیث، سرآمد معاصران عصر خود بود، و اغلب محدّثان عراق و
خارج از آن از او حدیث شنیده، و ضبط نموده اند. گویند در سال 241ق در بغداد وفات یافته
است، و به قولی وفاتش بعد از سال 270ق روی داد. از عاصم بن نضر و محمّد بن بکار و
عبّاس بن عبدالعظیم و نصر بن علی حدیث نقل کرده است؛ امّا از او زیاد حدیث روایت
نشده است، چون کتاب هایش در فتنه بصره آسیب دید.[3]
ابن
بابویه
ابا
محمّد بن بابویه اصفهانی، از دانشمندان قرن چهارم هجری است. وی استاد ابومحمّد
عبداللّه بن یوسف جوینی پدر ابوالمعالی جوینی بوده است.[4]