احمد از او روایت می کند.[1]

شیخ ابراهیم حرفوشی عاملی

شیخ ابراهیم بن محمّد بن علی حرفوشی عاملی کرکی، عالم فاضل و فقیه محدّث، در قرن یازدهم هجری در اصفهان می زیسته، و سرانجام در سال 1080ق در مشهد مقدّس وفات یافته، و همان جا مدفون گردیده است.

شیخ حرّ عاملی می نویسد: «من به تشییع جنازه او حاضر شدم»[2]. ظاهرا از شاگردان پدرش و شیخ علیّ بن محمّد بن حسن عاملی نوه شهید ثانی بوده، و از ملاّتاج الدّین حسن اصفهانی [پدر بهاءالدّین محمّد اصفهانی = فاضل هندی [حدیث روایت نموده است.[3] از آثار او کتاب اجازات است که در مجلّدات اجازات بحارالانوار ضبط شده، و به طبع رسیده است[4].

صاحب عنوان، نسخه ای از حاشیه بر حاشیه خلیفه سلطان بر روضه البهیّه نوشته شیخ علیّ بن محمّد بن حسن عاملی را در 3 جمادی الآخر 1077کتابت نموده که در کتابخانه آیت اللّه مرعشی نجفی موجود است.[5]

هم چنین نسخه ای از المقنع فی الغیبه را در دوشنبه 8 شعبان 1070ق کتابت نموده است که در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران وجود دارد.[6]

ابراهیم کسایی

ابونصر ابراهیم بن محمّد بن علی کسایی، از محدّثین اصفهان در قرن پنجم و ششم هجری است. ابوبکر عبدالغفّار بن محمّد شیروی جنابدی و ابونجم بدر بن خلف بن یوسف فرکی حاجی اصفهانی از او حدیث نقل می کنند.[7]

[1] ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص194.

[2] امل الآمل، ج1، ص30؛ ریاض العلماء، ج1، ص28.

[3] الرّوضه النّضره، صص4 5؛ مصفّی المقال، ص8.

[4] الذّریعه، ج1، ص123.

[5] فهرست مرعشی، ج9، ص60.

[6] فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج17، ص95.

[7] التّحبیر، ج1، ص466؛ اللباب، ج2، ص424؛ معجم البلدان، ج4، ص255.