سرعت مفهومي است كه از نسبت بين زمان حركت و مسافت آن به‌دست مي‌آيد، مثلاً ممكن است جسمي فاصلهٔ مكاني معيّني را در يك دقيقه يا در دو دقيقه بپيمايد، و وجه امتياز اين دو حركت سرعت آنهاست.

ممكن است سرعت حركتي تدريجاً افزايش يا كاهش يابد، چنان‌كه ممكن است سرعت آن ثابت بماند. در صورت اول، حركت «تندشونده يا داراي شتاب مثبت»، و در صورت دوم، «كندشونده يا داراي شتاب منفي»، و در صورت سوم «يك‌نواخت يا بي‌شتاب يا داراي شتاب صفر» ناميده مي‌شود.

ازجمله چيزهايي كه موجب تعدد نوع حركت مي‌شود، اختلاف نوع فاعل حركت است، مثلاً حركتي كه از فاعل ارادي سرمي‌زند، اختلاف نوعي با حركتي دارد كه از فاعل طبيعي پديد مي‌آيد، هر‌چند ظاهر آنها تفاوتي نداشته باشد. همچنين تعدد شخص فاعل موجب تعدد شخص حركت مي‌گردد، چنان‌كه تعدد نيروهايي كه متعاقباً از دو موتور هواپيما پديد مي‌آيد موجب تعدد حركت آن مي‌شود، هر‌چند دو حركت مزبور متصل و بدون فاصلهٔ زماني باشد و به‌نظر سطحي، حركت واحدي به‌شمار آيد.

فلاسفه شش چيز را از لوازم حركت شمرده‌اند: مبدأ، منتهي، زمان، مسافت، موضوع (متحرك)، فاعل (محرك).