واشَدَّ تَثبيتا. [1]

نساء (4) 64 و 66

نيز---) بنى‌اسرائيل، توبه بنى‌اسرائيل‌آيت الله هاشمى رفسنجانى و برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1384.

توبه با قتل‌

76) مشروط نبودن توبه مسلمانان به خودكشى و قتل خويشتن:

وما ارسَلنا مِن رَسولٍ الّا لِيُطاعَ بِاذنِ اللَّهِ ولَو انَّهُم اذ ظَلَموا انفُسَهُم جاءوكَ فَاستَغفَروا اللَّهَ واستَغفَرَ لَهُمُ الرَّسولُ لَوَجَدوا اللَّهَ تَوّابًا رَحيما* ولَو انّا كَتَبنا عَلَيهِم انِ اقتُلوا انفُسَكُم اوِ اخرُجوا مِن دِيرِكُم ما فَعَلوهُ الّا قَليلٌ مِنهُم ولَو انَّهُم فَعَلوا ما يوعَظونَ بِهِ لَكانَ خَيرًا لَهُم واشَدَّ تَثبيتا. [2]

نساء (4) 64 و 66

77) كشتن يكديگر در بنى‌اسرائيل، توبه گوساله‌پرستى آنان:

واذ قالَ موسى‌ لِقَومِهِ يقَومِ انَّكُم ظَلَمتُم انفُسَكُم بِاتّخاذِكُمُ العِجلَ فَتوبوا الى‌ بارِكُم فَاقتُلوا انفُسَكُم ذلِكُم خَيرٌ لَكُم عِندَ بارِكُم فَتابَ عَلَيكُم انَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيم. [3]

بقره (2) 54

نيز---) بنى‌اسرائيل، توبه بنى‌اسرائيل‌

توبه برادران يوسف---) همين مدخل، تائبان، برادران يوسف‌

توبه بلقيس---) همين مدخل، تائبان، بلقيس‌

توبه بنى‌اسرائيل---) بنى‌اسرائيل، توبه بنى‌اسرائيل‌

توبه‌پذيرى خدا

78) خداوند، پذيراى توبه بنى‌اسرائيل:

واذ قالَ موسى‌ لِقَومِهِ يقَومِ انَّكُم ظَلَمتُم انفُسَكُم بِاتّخاذِكُمُ العِجلَ فَتوبوا الى‌ بارِكُم ... فَتابَ عَلَيكُم انَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيم. [4]

بقره (2) 54

79) خداوند، اختياردار پذيرش توبه مشركان:

لَيسَ لَكَ مِنَ الامرِ شَى‌ءٌ او يَتوبَ عَلَيهِم ....

آل‌عمران (3) 128

80) قبول توبه گناهكاران از سوى خداوند، مشروط به اصلاح گذشته و خودسازى آنان پس از توبه:

... مَن عَمِلَ مِنكُم سوءًا بِجَهلَةٍ ثُمَّ تابَ مِن بَعدِهِ واصلَحَ فَانَّهُ غَفورٌ رَحيم.

انعام (6) 54

81) خداوند، پذيراى توبه آدم (ع):

فَتَلَقّى‌ ءادَمُ مِن رَبّهِ كَلِمتٍ فَتابَ عَلَيهِ انَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيم.

بقره (2) 37

فَاكَلا مِنها فَبَدَت لَهُما سَوءتُهُما وطَفِقا يَخصِفانِ عَلَيهِما مِن ورَقِ الجَنَّةِ وعَصى‌ ءادَمُ رَبَّهُ فَغَوى‌* ثُمَّ اجتَبهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَيهِ وهَدى‌. [5]

طه (20) 121 و 122

[1] بر اساس يك احتمال در تفسير آيه است. (مجمع‌البيان، ج 1- 2، ص 238)

[2] با توجّه به آيه 64- كه توبه در پيشگاه پيامبر (ص) را مورد پذيرش خدا مى‌داند- اين آيه در صدد نفى مشروط بودن توبه مسلمانان به تبعيد و خودكشى است.

[3] بر اساس يك احتمال در تفسير آيه است. (مجمع‌البيان، ج 1- 2، ص 238)

[4] «توّاب» به معناى قبول‌كننده توبه است و تنها در مورد خدا كاربرد دارد. (التّبيان، ج 1، ص 172)

[5] منظور از «تاب عليه» قبول توبه از سوى خدا است. (التّبيان، ج 1، ص 171)