تواضع، به معناى تذلّل و فروتنى كردن
[1] و در اصطلاح علم اخلاق، شكستگى و فروتنى نفس است، بهگونهاى كه
براى خود هيچگونه برترى و امتيازى بر ديگران قائل نبوده، در رفتار و گفتار،
ديگران را بزرگ و گرامى دارد. [2] در اين مدخل از واژههاى «هوناً»، «سلاماً» و «خفض جناح» و نيز
جملههايى مانند «لاتمش فى الأرض مرحاً» و «أذلّة على المؤمنين» استفاده شده است.
اهمّ عناوين: آثار تواضع، زمينههاى تواضع و متواضعان.
آثار تواضع
1. از صالحان
1) تواضع در برابر حق، سبب قرار گرفتن در زمره صالحان:
... ولَتَجِدَنَّ اقرَبَهُم مَوَدَّةً لِلَّذينَ ءامَنُوا
الَّذينَ قالوا انّا نَصرى ذلِكَ بِانَّ مِنهُم قِسّيسينَ ورُهبانًا وانَّهُم لا
يَستَكبِرون* واذَا سَمِعوا ما انزِلَ الَى الرَّسولِ تَرَى اعيُنَهُم
تَفيضُ مِنَ الدَّمعِ مِمّا عَرَفوا مِنَ الحَقّ يَقولونَ رَبَّنا ءامَنّا
فَاكتُبنا مَعَ الشهِدين*
وما لَنا لا نُؤمِنُ بِاللَّهِ وما جاءَنا مِنَ الحَقّ ونَطمَعُ ان يُدخِلَنا
رَبُّنا مَعَ القَومِ الصلِحين.
مائده (5) 82- 84
2. از محسنان
2) تواضع در برابر حق، سبب قرار گرفتن در زمره محسنان: