133) لزوم هوشيارى مسلمانان در برابر ادّعاهاى صلحجويانه دشمنان
جنگافروز:
يايُّهَا الَّذينَ ءامَنوا خُذوا حِذرَكُم فَانفِروا ثُباتٍ اوِ
انفِروا جَميعا* سَتَجِدونَ ءاخَرينَ يُريدونَ ان يَأمَنوكُم ويَأمَنوا قَومَهُم
كُلَّ ما رُدّوا الَى الفِتنَةِ اركِسوا فيها ....[4]
نساء (4) 71 و 91
[1] از اينكه «بنىاسرائيل» براى جنگيدن، تقاضاى تعيين فرمانده را
داشتهاند، ضرورت فرمانده براى جنگ استفاده مىشود.
[2] بعد از آنكه مشركان در جنگ احُد، كشتگان احُد را مُثله كردند
و شكم حمزه را شكافتند، مسلمانان گفتند: اگر بر آنها دست يافتيم، زندگان آنها را
هم مُثله خواهيم كرد تا چه رسد به مردگان آنها؛ ازاينرو اين آيه نازل شد.
(مجمعالبيان، ج 5- 6، ص 605)
[3] «من عاقب بمثل ما عوقب» يعنى كسى كه بجنگد، بهگونهاى كه
مشركان با وى جنگيدند. (مجمعالبيان، ج 7- 8، ص 147)
[4] با توجّه به آيه قبل، كه در آن موضوع پذيرش پيشنهاد صلح از
سوى دشمنان مطرح شده، آيه مورد بحث- كه از فتنهانگيزى آنان سخن گفته است-
مىتواند هشدارى به مسلمانان در اين باره باشد.