اوَّلَ مَرَّةٍ ...* قتِلوهُم يُعَذّبهُمُ اللَّهُ بِايديكُم ويُخزِهِم ...* ويُذهِب غَيظَ قُلوبِهِم ....

توبه (9) 13- 15

117) شكست سپاهيان جالوت، در پى صبر و پايدارى لشكر طالوت:

ولَمّا بَرَزوا لِجالوتَ وجُنودِهِ قالوا رَبَّنا افرِغ عَلَينا صَبرًا وثَبّت اقدامَنا وانصُرنا عَلَى القَومِ الكفِرين‌* فَهَزَموهُم بِاذنِ اللَّهِ وقَتَلَ داوودُ جالوتَ ... ولَولا دَفعُ اللَّهِ النّاسَ بَعضَهُم بِبَعضٍ لَفَسَدَتِ الارضُ ولكِنَّ اللَّهَ ذو فَضلٍ عَلَى العلَمين.

بقره (2) 250 و 251

118) خبر خداوند از شكست قريب‌الوقوع جماعت شرك‌پيشه، در جنگ بدر:

جُندٌ ما هُنالِكَ مَهزومٌ مِنَ الاحزاب. [1]

ص (38) 11

سَيُهزَمُ الجَمعُ ويُوَلّونَ الدُّبُر. [2]

قمر (54) 45

صبر در جنگ‌

119) صبر و پايدارى در جنگ، از مشخصه‌هاى بارز ابرار مؤمن:

لَيسَ البِرَّ ان تُوَلّوا وُجوهَكُم قِبَلَ المَشرِقِ والمَغرِبِ ولكِنَّ البِرَّ مَن ءامَنَ بِاللَّهِ واليَومِ الأخِرِ والمَلكَةِ والكِتبِ والنَّبِيّينَ ... والصبِرينَ فِى البَأساءِ والضَّرّاءِ وحينَ البَأسِ اولكَ الَّذينَ صَدَقوا واولكَ هُمُ المُتَّقون. [3]

بقره (2) 177

نيز---) جهاد، صبر در جهاد و صبر، موارد صبر، جهاد

صلح در جنگ‌

120) پذيرش پيشنهاد صلح از سوى دشمن جنگ‌افروز، از وظايف رهبرى دينى:

وان جَنَحوا لِلسَّلمِ فَاجنَح لَها .... [4]

انفال (8) 61

121) پشتيبانى از پيامبر (ص) در صلح با دشمن جنگ‌افروز، وعده خداوند به آن حضرت:

وان جَنَحوا لِلسَّلمِ فَاجنَح لَها ...* وان يُريدوا ان يَخدَعوكَ فَانَّ حَسبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذى ايَّدَكَ بِنَصرِهِ وبِالمُؤمِنين.

انفال (8) 61 و 62

122) كناره‌گيرى دشمنان از جنگ و تقاضاى صلح، از شرايط لازم براى پذيرش قرارداد ترك تعرّض به آنان، از سوى رزمندگان اسلام:

وَدّوا لَو تَكفُرونَ كَما كَفَروا ... فَان تَوَلَّوا فَخُذوهُم واقتُلوهُم حَيثُ وجَدتُّموهُم ولا تَتَّخِذوا مِنهُم وَلِيًّا ولا نَصِيرا* الَّا الَّذينَ يَصِلونَ الى‌ قَومٍ بَينَكُم وبَينَهُم ميثقٌ او جاءوكُم حَصِرَت صُدورُهُم ان يُقتِلوكُم او يُقتِلوا قَومَهُم ولَو شاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُم عَلَيكُم فَلَقتَلوكُم فَانِ اعتَزَلوكُم فَلَم يُقتِلوكُم والقَوا

[1] خداوند متعال، در مكّه از شكست مشركان در جنگ خبر داده و تأويل آن در جنگ بدر به وقوع پيوست. (مجمع‌البيان، ج 7- 8، ص 729)

[2] اين آيه از شكست كفّار پيشگويى مى‌كند و دلالت دارد كه اين شكست در جنگى رخ خواهد داد و همين طور هم شد؛ يعنى جنگ بدر پيش آمد و كفّار شكست خوردند. (الميزان، ج 19، ص 84)

[3] مقصود از «حين البأس» وقت قتال و جهاد با دشمن است. (روح‌المعانى، ج 2، جزء 2، ص 72)

[4] مخاطب قرار گرفتن پيامبر (ص) در پذيرش صلح با دشمن، مى‌تواند گوياى حقيقت ياد شده باشد.