جاودانگى جهنّميان---) جهنّم، موجبات جهنّم، موجبات خلود در جهنّم‌

جاودانگى خدا

13) خدا، موجودى جاودانه و هميشگى:

اللَّهُ لا الهَ الّا هُوَ الحَىُّ القَيُّومُ ....

بقره (2) 255

اللَّهُ لا الهَ الّا هُوَ الحَىُّ القَيُّوم.

آل‌عمران (3) 2

... واللَّهُ خَيرٌ وابقى‌.

طه (20) 73

وعَنَتِ الوُجوهُ لِلحَىّ القَيّومِ ....

طه (20) 111

وتَوَكَّل عَلَى الحَىّ الَّذى لا يَموتُ ....

فرقان (25) 58

... لا الهَ الّا هُوَ كُلُّ شَى‌ءٍ هالِكٌ الّا وجهَهُ لَهُ الحُكمُ والَيهِ تُرجَعون.

قصص (28) 88

ويَبقى‌ وجهُ رَبّكَ ذو الجَللِ والاكرام. [1]

الرّحمن (55) 27

تَبرَكَ الَّذى بِيَدِهِ المُلكُ وهُوَ عَلى‌ كُلّ شَى‌ءٍ قَدير. [2]

ملك (67) 1

اللَّهُ الصَّمَد. [3]

اخلاص (112) 2

جاودانگى جلال خدا

14) خداوند، خواهان توجّه انسان به عظمت و جلال جاودانه او:

ويَبقى‌ وجهُ رَبّكَ ذو الجَللِ والاكرام‌* فَبِاىّ ءالاءِ رَبّكُما تُكَذّبان.

رحمان (55) 27 و 28

جاودانگى رحمت خدا

15) روسفيدان در قيامت، غرق در رحمت جاودانه الهى:

وامَّا الَّذينَ ابيَضَّت وُجوهُهُم فَفى رَحمَةِ اللَّهِ هُم فيها خلِدون.

آل‌عمران (3) 107

جاودانگى صفات خدا

16) صفات خداوند، جاودانه و هميشگى:

كُلُّ مَن عَلَيها فَان‌* ويَبقى‌ وجهُ رَبّكَ ذو الجَللِ والاكرام. [4]

رحمان (55) 26 و 27

جاودانگى كرامت خدا

17) خداوند، خواهان توجّه انسان به اقتدار و كرامت جاودانه او:

ويَبقى‌ وجهُ رَبّكَ ذو الجَللِ والاكرام‌* فَبِاىّ ءالاءِ رَبّكُما تُكَذّبان.

رحمان (55) 27 و 28

جاودانگى لعن خدا

18) جاودانگى انسان در لعنت خدا، بر اثر ارتداد:

... كَفَروا بَعدَ ايَمنِهِم ...* اولكَ جَزاؤُهُم انَّ عَلَيهِم لَعنَةَ اللَّهِ ...* خلِدينَ فيها ....

آل‌عمران (3) 86- 88

19) مرگ با حالت كفر، موجب گرفتارى هميشگى به لعنت خدا:

انَّ الَّذينَ كَفَروا وماتوا وهُم كُفّارٌ اولكَ عَلَيهِم لَعنَةُ اللَّهِ ...* خلِدينَ فيها ....

بقره (2) 161 و 162

جاودانگى دنيا

20) جاودانه نبودن پيامبران در دنيا:

وما ارسَلنا قَبلَكَ الّا رِجالًا نوحى الَيهِم ...*

[1] بر اساس يك قول، «وجه» در آيه به معناى ذات است. (مفردات، ص 856، «وجه»)

[2] بر اساس يك قول «تبارك» به معناى ثابتى كه هميشه بوده و خواهد بود. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 483)

[3] «صمد» يعنى دائم و كسى كه بوده و خواهد بود. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 861)

[4] مقصود از آيه شريفه، با توجّه به جلال و اكرام، مى‌تواند صفات خداوند باشد. (الميزان، ج 19، ص 101)