[1] ثموديان در صحّت ادّعاى پيامبر بودن صالح (ع) ترديد واقعى
داشتند، لذا خواستار معجزه شدند.
[2] هشدار به ثموديان در مورد آب شرب ناقه پس از سخن گفتن از
تكذيب و عقر، نشان مىدهد، يكى از انگيزههاى قوم ثمود از پى كردن ناقه، چشمداشت
آنان به آب مورد نياز آن بوده است.
[3] منظور از «صاحبهم»، «قداربنسالف» است. (مجمعالبيان، ج 9-
10، ص 290)