9) تهديد ابراهيم (ع) از سوى مشركان، به آسيب ديدن از جانب
معبودهايشان:
وحاجَّهُ قَومُهُ قالَ اتُحجّونّى فِى اللَّهِ وقَد هَدنِ ولا
اخافُ ما تُشرِكونَ بِهِ الّا ان يَشاءَ رَبّى شيًا ...* وكَيفَ اخافُ ما اشرَكتُم ولا تَخافونَ انَّكُم اشرَكتُم ....[1]
انعام (6) 80 و 81
10) تهديد ابراهيم (ع) به سنگسار شدن از ناحيه آزر، در صورت ادامه
تبليغ آيين توحيد:
قالَ اراغِبٌ انتَ عَن ءالِهَتى يابرهيمُ لَن لَم
[1] مشركان، ابراهيم (ع) را از آفات و آسيبهاى بتهاى خود
مىترساندند (مجمعالبيان، ج 3- 4، ص 505) لذا از وى مىخواستند تا بتها را طعن و
استهزا نكند. در آيه مزبور پاسخ ابراهيم (ع) به تهديد ياد شده آمده است.