توسّل از «وسيله»، به معناى تقرّب جستن به غير است. [4] در اين مدخل، وسيله قرار دادن ذوات
مقدّس، اشخاص و بتها براى تقرّب به خدا مورد نظر است و تمسّك به اسما و صفات در
دعا يا استعانت به صبر،
[1] از امام رضا (ع) درباره «... و أنا من الضّالّين» نقل شده كه
موسى (ع) گفت: من از راه گمكردگان بودم و به شهرى از شهرهاى تو برخوردم، در حالى
كه فرعون برداشت كرد كه موسى (ع) گمراه بوده است. (عيون اخبارالرّضا، ج 1، ص 405؛
تفسير نورالثقلين، ج 4، ص 48، ح 16)
[2] مقصود از «أيّتها العير إنّكم لسارقون» اين نيست كه شما جام
شاهى را سرقت كرديد، بلكه مقصود آن است كه يوسف (ع) را از پدرش ربوديد و او را در
چاه افكنديد. (مجمعالبيان، ج 5- 6، ص 385)
[3] در مورد آيه، بهترين وجه براى توجيه كلام ابراهيم (ع) توريه
بودن آن است؛ يعنى نظر وى به نجوم، موحّدانه بوده، ولى ديگران تصوّر نمودند كه
مانند منجّم به آن نگاه مىكند و مرادش از «إنّى سقيم» اين بوده كه در آينده بيمار
خواهم شد، ولى بتپرستان تصوّر كردند كه در روز عيد، مريض است. (مجمعالبيان، ج 7-
8، ص 702؛ الميزان، ج 17- 18، ص 148)