[1] برداشت ياد شده با توجّه به حديث منقول از امام صادق (ع) است.
(الكافى، ج 7، ص 276، ح 2؛ تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 442، ح 490)
[2] «توبه» مفعولله و بيانگر علّت احكام بيان شده در قتل خطايى
است؛ يعنى بندهاى را آزاد كنيد يا روزه بگيريد و خونبها هم بدهيد تا خداوند
رحمتش را شامل حال شما كند و توبه شما را بپذيرد.
[3] از امام باقر و امام صادق (ع) نقل شده است: استثنا در آيه به
هر دو امر (فسق و قبول نشدن شهادت) باز مىگردد، پس هر گاه قذفكننده توبه كند،
توبه او قبول است. (مجمعالبيان، ج 7- 8، ص 199)