تنبيه متخلّفان از جهاد

1) تنبيه متخلّفان از غزوه تبوك با مبارزه منفى و تحريم رابطه با آنان:

وعَلَى الثَّلثَةِ الَّذينَ خُلّفوا حَتّى‌ اذا ضاقَت عَلَيهِمُ الارضُ بِما رَحُبَت وضاقَت عَلَيهِم انفُسُهُم وظَنّوا ان لا مَلجَا مِنَ اللَّهِ الّا الَيهِ ثُمَّ تابَ عَلَيهِم لِيَتوبوا انَّ اللَّهَ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيم.

توبه (9) 118

تنبيه همسر

2) بازداشتن همسر از ناسازگارى و دستيابى شوهر به حقوق خويش، دليل تنبيه وى:

الرّجالُ قوّامون عَلَى النّساءِ ... والتى تخافون نُشوزهُنَّ فعِظوهُنَّ واهجُروهُنَّ فِى المضاجِعِ واضرِبوهُنَّ فان اطعنكُم فلا تبغوا عليهِنَّ سبيلًا .... [1]

نساء (4) 34

احكام تنبيه همسر

3) جواز تنبيه همسر ناشزه به دست شوهر، مشروط به ناكارآمدى موعظه:

الرّجالُ قوّامون عَلَى النّساءِ ... والتى تخافون نُشوزهُنَّ فعِظوهُنَّ واهجُروهُنَّ فِى المضاجِعِ واضرِبوهُنَّ ....

نساء (4) 34

4) حرمت تنبيه همسر، در صورت ترك نشوز و اطاعت از شوهر:

الرّجالُ قوّامون عَلَى النّساءِ ... والتى تخافون نُشوزهُنَّ فعِظوهُنَّ واهجُروهُنَّ فِى المضاجِعِ واضرِبوهُنَّ فان اطعنكُم فلا تبغوا عليهِنَّ سبيلًا.

نساء (4) 34

تنبيه همسر ايّوب (ع)

5) سوگند ايّوب (ع) به تنبيه همسر خطاكارش، با زدن وى:

واذكُر عَبدَنا ايّوبَ اذ نادى‌ رَبَّهُ انّى مَسَّنِىَ الشَّيطنُ بِنُصبٍ وعَذاب‌* وخُذ بِيَدِكَ ضِغثًا فَاضرِب بِهِ ولا تَحنَث انّا وجَدنهُ صابِرًا نِعمَ العَبدُ انَّهُ اوّاب. [2]

ص (38) 41 و 44

6) پشيمانى و ترديد ايّوب (ع) در وفاى به سوگند خويش، درباره تنبيه همسرش:

واذكُر عَبدَنا ايّوبَ اذ نادى‌ رَبَّهُ انّى مَسَّنِىَ الشَّيطنُ بِنُصبٍ وعَذاب‌* وخُذ بِيَدِكَ ضِغثًا فَاضرِب بِهِ ولا تَحنَث انّا وجَدنهُ صابِرًا نِعمَ‌

[1] دليل حكم تنبيه و زدن زنان ناشزه، بازداشتن آنان از نشوز (ناسازگارى) و تمكين آنان در برابر حق مشروع و قانونى شوهر كه در شرع بسيار محدود است و نيز حل اين مشكل از درون خود خانواده پس از كارساز نبودن راه‌حلهاى مسالمت‌آميز، همچون موعظه و بى‌اعتنايى كردن است و مرد در غير اين صورت حق تحميل هيچ‌گونه خواسته فردى‌اش را به همسر خويش ندارد، تا چه رسد به تنبيه و كتك زدن او!

[2] مفسّران درباره آيه شريفه براساس روايات وارده گفته‌اند: ايّوب (ع) به سبب خطايى كه همسرش مرتكب شده بود، سوگند ياد كرد كه او را تنبيه نمايد، ازاين‌رو خداوند به علّت لطف و عنايت به او و همسرش، دستور داد با تهيه دسته‌اى از گياه، تنها يك بار به همسرش بزند تا بدين شكل به سوگند خود عمل كرده باشد. (مجمع‌البيان، ج 7- 8، ص 746)