[1] بر اساس اين احتمال كه مقصود از «روحنا» روحالامين و غير
جبرئيل باشد. (بحارالأنوار، ج 94، ص 5؛ ج 14، ص 215)
[2] بنا به نقل مفسّران، ممكن است منظور از انسان در آيه، برصيصاى
عابد از قوم بنىاسرائيل باشد كه پس از تجاوز به زنى كه براى شفا نزدش آورده بودند
و حامله شده بود او را به قتل رسانيد. برادران زن و ساير مردم شهر او را به دار
آويختند. در آن حالت، شيطان در نظرش مجسّم شد و به وى گفت: من تو را به اين روز
افكندم. اگر فقط بر من، يك سجده كنى تو را نجات مىدهم. برصيصا با اشاره، براى
شيطان سجده كرد و كافر از دنيا رفت. (مجمعالبيان، ج 9- 10، ص 397)
[3] شيطان در چهره «سراقةبنمالك» كه از سرشناسان قبيله بنىكنانه
بود به سراغ كافران قريش عازم به سوى بدر آمد و به آنان اطمينان داد كه من يار و
پناه شما هستم و كسى بر شما غالب نخواهد شد. (مجمعالبيان، ج 3- 4، ص 844)