414) نهى خداوند از دستاويز قرار دادن نام خدا در سوگندها براى ترك تقوا:
ولا تجعلوا اللَّه عُرضةً لِايمنِكُم ان تبرّوا وتتَّقوا ....[2]
بقره (2) 224
[1] بنا بر اين احتمال كه «لو» در جمله مزبور، شرطيه باشد. بر اين
اساس، احتمالاتى قابل تصوّر است؛ از جمله اينكه مفعول «يعلمون» برترى پاداش الهى
باشد و جواب شرط از جمله «و انهم آمنوا» استفاده گردد؛ يعنى (لو كانوا يعلمون ان
ثواب اللَّه خير لأمنوا واتّقوا) اگر مىدانستند كه پاداش الهى از منافع دنيايى
برتر است، همانا ايمان مىآوردند و تقواپيشه مىشدند.
[2] بنا بر اينكه «عرضة» به معناى مانع باشد. (مجمعالبيان، ج 1-
2، ص 567)