242) پرداخت تمامى مهريّه به زن، در صورت طلاق پيش از آميزش، زمينه
نيل به تقوا:
وان طلَّقتُموهُنَّ مِن قبلِ ان تمسُّوهُنَّ وقد فرضتُم لهُنَّ
فريضةً فنِصفُ ما فرضتُم الّا ان يعفون او يعفوا الَّذى بِيدِهِ عُقدةُ النّكاحِ
وان تعفوا اقربُ لِلتَّقوى ....[1]